Λίστα «Λαγκάρντ»

Διατρέχοντας τον κίνδυνο να μη γίνω καθόλου αρεστός, αλλά έχοντας το θάρρος να πω τη γνώμη μου, θα τονίσω ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να τρελαινόμαστε. Τι είναι τελικά αυτή η περιβόητη «λίστα» που δημοσιεύθηκε χτες; Είναι απλώς ένας κατάλογος φυσικών και νομικών προσώπων τα οποία (τα πρώτα) έχουν ελληνική ή και ελληνική ιθαγένεια ή (τα δεύτερα) εδρεύουν στην Ελλάδα και διατηρούσαν ή εξακολουθούν να διατηρούν (μιλάμε για χρονικό διάστημα περίπου εικοσαετίας) τραπεζικό λογαριασμό σε μια ελβετική τράπεζα. Για την ακρίβεια σε μία μόνον από τις εκατοντάδες ελβετικές τράπεζες της οποίας η μητρική τυγχάνει να εδρεύει στο Λονδίνο και να έχει το κύριο κέντρο δραστηριοτήτων της στο Χονγκ Κονγκ. Ο κατάλογος αυτός ενδέχεται να παρουσιάζει ενδιαφέρον αποκλειστικά και μόνο για τις φορολογικές αρχές ενός (σοβαρού) κράτους, εφόσον συνοδεύεται από ακριβή στοιχεία για την κίνηση των λογαριασμών. Το σοβαρό κράτος θα μπορούσε να διακριβώσει αν τα ποσά αυτά προέρχονταν από έσοδα φορολογητέα στην Ελλάδα και, σε περίπτωση καταφατικής απάντησης, αν τα εν λόγω έσοδα είχαν δηλωθεί ή όχι για φορολογικούς σκοπούς, οπότε και θα εντόπιζε περιπτώσεις ενδεχόμενης φοροδιαφυγής. Για τον απλό υπεύθυνο πολίτη, ο κατάλογος δεν πρέπει να σημαίνει τίποτε! Δεν είναι παρά ένα… τετρασέλιδο κοσμικής κίνησης του Ζάχου Χατζηφωτίου με αρκετούς παρείσακτους. Προσφέρεται μόνο για κουτσομπολιά ή για κανιβαλισμό από τον όχλο. Συνεπώς, θεωρώ ότι η δημοσίευσή του από τον καλό δημοσιογράφο αποτελεί φάουλ και μάλιστα αντιαθλητικό, κατά μείζονα λόγο όταν συνοδεύεται από δακρύβρεχτες επισημάνσεις περί «προσφοράς στον Έλληνα άνεργο κι άστεγολίστα». Τούτου ειπωθέντος, η πρεμούρα των αρχών να συλλάβουν το Βαξεβάνη με λυπεί επίσης, ιδίως όταν εξαντλούν την επιείκειά τους στον κάθε Κασιδιάρη.

Έτσι κι αλλιώς, το σημαντικό είναι ότι για ακόμη μια φορά αντί η δημόσια συζήτηση να εστιασθεί στην ουσία των πραγμάτων, απορροφήθηκε από τα επιφαινομένα.

[Δημοσιεύθηκε στο Facebook, στις 28 Οκτωβρίου 2012]

Λογοκρισία και κράτος δικαίου

Πολλές και δικαιολογημένες οι διαμαρτυρίες για το νέο απαράδεκτο κρούσμα λογοκρισίας της κρατικής τηλεόρασης. Θα επισημάνω, όμως, με λύπη, ότι είναι αδύνατο να έχει κανείς και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Όταν οι σχέσεις εξουσιαζόντων και εξουσιαζομένων επανακαθορίζονται με βάση πρότυπα του 18ου και του 19ου αιώνα, τότε μοιραία και η ηθική θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Είναι αδύνατο να έχεις ανασφάλιστους εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα και ταυτόχρονα να ευελπιστείς στη διατήρηση (έστω) του κεκτημένου της ΕΣΔΑ ή να οραματίζεσαι «ανοιχτές κοινωνίες» κατά τα λοιπά. Το κράτος δικαίου και πρόνοιας της μεταπολεμικής Ευρώπης αποτελεί (αποτελούσε;) εναίο σύστημα, όλα τα στοιχεία του οποίου είναι μεταξύ τους αναπόσπαστα συνδεδεμένα.

[Δημοσιεύθηκε στο Facebook, στις 16 Οκτωβρίου 2012]

Στραβομάρα βρε παιδιά;

Όπως γνωρίζετε, τα υποκοριστικά των ρώσικων ανδρικών ονομάτων ακούγονται λίγο περίεργα στους ομιλητές αρκετών ευρωπαϊκών γλωσσών, καθώς λήγουν σε -α. Έτσι ο Αλέξανδρος γίνεται Σάσα, ο Αλέξιος Αλιόσα, ο Κώστας Κώστια κι ο Πέτρος Πέτια. Ωραία όλα αυτά, θα μου πείτε, αλλά πού το πας;

Στη μαγευτική χερσόνησο Ταϊμύρ της Σιβηρίας, κοντά στις εκβολές του Γενισέι, ένα εντεκάχρονο αγόρι ανακαλύπτει τυχαία στο αιώνια παγωμένο έδαφος το καλοδιατηρημένο πτώμα ενός (νεαρού κατά τον χρόνο θανάτου του) μαμούθ. Το εύρημα είναι συγκλονιστικού ενδιαφέροντος. Οι επιστήμονες που το μελετούν αποφασίζουν να δώσουν στο μαμούθ το όνομα του μικρού που το ανακάλυψε: Ζένια (υποκοριστικό του Евгений = Ευγένιος).

Την είδηση αποφασίζει να μας τη μεταφέρει και το Το Βήμα. Όμως, τα καθ’ ημάς ΜΜΕ έχουν ως μότο τη φράση «αρετή μου η προσοχή κι η επιμέλεια». Πατώντας τη γνωστή μπανανόφλουδα, ο τιτλατζής (κι αυτός που επιμελείται τις λεζάντες στις φωτό) μας λένε «Η Ζένια»! Μα, καλοί μου άνθρωποι, το ίδιο το άρθρο όπως εσείς στο Βήμα το μεταφράσατε και το συνοψίσατε δεν σας λέει ότι στο μαμούθ δόθηκε το υποκοριστικό του αγοριού που το ανακάλυψε; Γιατί το μαμούθ μου το κάνατε δεσποινίδα; Αν ήταν όντως θηλυκό το κακότυχο μαμούθ δεν θα ήταν παράξενο να το ονόμαζαν «Μπάμπη»;

Και φυσικά, το μαμούθ ήταν αρσενικό. Επ’ αυτού ουδεμία αμφιβολία. Διότι όπως δηλώνουν και οι επιστήμονες για το εύρημα:
«Le flanc gauche a pourri, mais le droit a gardé sa peau. Les organes de l’abdomen se sont complètement décomposés, mais son organe sexuel d’un mètre de long est intact, d’où l’on peut aisément conclure que c’était un mâle».

Στραβομάρα, ρε παιδιά; Ένα ολόκληρο μέτρο και δεν το προσέξατε; 🙂 🙂 🙂
[Δημοσιεύθηκε στο Facebook, στις 5 Οκτωβρίου 2012]