ο Χριστός στέφει τον Ρογήρο Β΄, ψηφιδωτό από τη Μαρτοράνα του Παλέρμου
Γεννημένος στη Μίλητο της Καλαβρίας, κατά πάσα πιθανότητα στις 22 Δεκεμβρίου 1095 (1093 σύμφωνα με άλλους). Γιος του Νορμανδού κόμη Σικελίας και Καλαβρίας και της Αδελαΐδας της Μομφερρατικής. Άξιος συνεχιστής της υπέροχα τυχοδιωκτικής νορμανδικής παράδοσης, αλλά μεγαλωμένος κάτω από τον ήλιο της Μεσογείου, μεταξύ Καλαβρίας, Μεσσήνης και Παλέρμου, και μεθυσμένος από τα αρώματα του Νότου και της Ανατολής. Μορφωμένος από τον Έλληνα παιδαγωγό του, τον Χριστόδουλο του Ροσσάνο που οι αραβόφωνες πηγές της εποχής αποδίδουν ως Αμπν Αρ Ραχμάν αν Νασρανί.
Ανακτορικό Παρεκκλήσιο, Παλέρμο (φωτογραφία: Rui Ornelas, Wikimedia Commons)
Κατορθώνει να ενώσει όλες τις νορμανδικές κτήσεις Σικελίας και Κάτω Ιταλίας σε ενιαίο κράτος. Εκμεταλλευόμενος και τις έριδες μεταξύ (πάπα) Ιννοκέντιου Β΄ και (αντιπάπα) Ανακλήτου Β΄ παίρνει τον τίτλο του βασιλιά. Επεκτείνει το κράτος του, κατακτώντας τη Μάλτα και τμήμα της Βορείου Αφρικής, ενώ εξαπολύει συνεχείς επιδρομές στα εδάφη του Βυζαντίου. Το νορμανδικό βασίλειο του ιταλικού νότου γίνεται ένα από τα ισχυρότερα και αρτιότερα οργανωμένα κράτη της εποχής. Οι Ασσίζες του Αριάνο (1140) αποτελούν ίσως την πληρέστερη κωδικοποίηση νομικών διατάξεων του Μεσαίωνα ενώ η dohana de secretis είναι ο πιο εξελιγμένος δημοσιονομικός μηχανισμός της εποχής.
Κι όλα αυτά στο πλαίσιο μιας γνήσια διαπολιτισμικής κοινωνίας, στην οποία συνυπάρχουν Νορμανδοί και λοιποί Λατίνοι, Έλληνες ορθόδοξοι, μουσουλμάνοι και Εβραίοι (η ανακτορική γραμματεία εκδίδει έγγραφα σε 5 τουλάχιστον γλώσσες, λατινικά, ελληνικά, γαλλικά, αραβικά κι εβραϊκά). Κι ο Ρογήρος Β΄ συνδέει τη βασιλεία του με μια άνευ προηγουμένου πολιτιστική άνθιση, την οποία μαρτυρούν τα Ανάκτορα των Νορμανδών με το υπέροχο παρεκκλήσιο κι η Μαρτοράνα (Santa Maria dell’Ammiraglio, έργο του «πρωθυπουργού» του Ρογήρου, του εμίρη των εμίρηδων Γεωργίου του Αντιοχέα) στο Παλέρμο ή ο καθεδρικός ναός της Τσεφαλού (Κεφαλοίδιον). Στην αυλή του Ρογήρου συχνάζουν Έλληνες κι Άραβες σοφοί. Προστατευόμενός του υπήρξε κι ο σπουδαίος Ανδαλουσιανός γεωγράφος Αλ Ιντρισί, ο οποίος ολοκληρώνει το 1154 το περίφημο «Kitâb Nuzhat al-muchtâq fî ikhtirâq al-âfâq«, γνωστότερο ως ”al-kitâb al-Rudjari”, δηλ. το βιβλίο του Ρογήρου.
Καθεδρικός της Τσεφαλού
[Facebook, 22 Δεκεμβρίου 2013]
Ρογήρος, επί παντός επιστητού 
Ειδοποιάνε, έτσι;. (Τσιφόρειον, από το παραγγέλλων και πλερων). Θυμίζω πως ο Αλ Ντρισί, είναι υπεύθυνος για το όνομα Σαντορίνη (που μάλλον, οφείλεται σε ομώνυμη εκκλησία της Θηρασσίας και όχι στην ερειπωμένη εκκλησία του 4ου μ.Χ Αιώνα στην Περίσσα).
Ειδοποιάνε, έτσι;. (Τσιφόρειον, από το παραγγέλλων και πλερωνων). Θυμίζω πως ο Αλ Ιντρισί, είναι υπεύθυνος για το όνομα Σαντορίνη (που μάλλον, οφείλεται σε ομώνυμη εκκλησία της Θηρασσίας και όχι στην ερειπωμένη εκκλησία του 4ου μ.Χ Αιώνα στην Περίσσα).
🙂 Φίλτατε Δημήτρη, αυτό εδώ ήταν άρθρο πολύ παλιό. Για τη σύνδεση της ονομασίας του νησιού με τον μεγάλο Άραβα γεωγράφο θυμάμαι πολύ καλά ότι την είχες επισημάνει! Χίλια ευχαριστώ για όλα!