Στην όμορφη χώρα μας οι εκάστοτε αντιπαρατιθέμενοι αρέσκονται να επικαλούνται παραδείγματα χωρίς να τα έχουν μελετήσει. Θα θυμάστε ότι μερίδα «αντιμνημονιακών» πανηγύριζε όταν παραπέμφθηκε στο ειδικό δικαστήριο (για δες έχουν κι αλλού ειδικά δικαστήρια για πολιτικούς) ο πρώην πρωθυπουργός της Ισλανδίας Κέιρ Χώρτε (ό,τι διαβάσατε για Γκέιρ ή Χέιρ Χάαρντε ξεχάστε το, οφείλεται στην αμέλεια των δημοσιογράφων να ελέγξουν πώς προφέρεται ένα όνομα στη γλώσσα του). όσον αφορά τις ευθύνες του για την οικονομική κατάρρευση της χώρας. Σήμερα που ο Χώρτε αθώθηκε πανηγυρίζει μερίδα των «μνημονιακών».
Ωστόσο, στην περίπτωσή μας, «μνημονιακοί» και «αντιμνημονιακοί» αναφέρονται στην Ισλανδία και στην περίπτωση του πρώην πρωθυπουργού της χωρίς μάλλον να γνωρίζουν καλά την υπόθεση. Οι κατηγορίες κατά του Κέιρ Χώρτε αφορούσαν το ότι δεν έπραξε ό,τι όφειλε ως πρωθυπουργός για να αποτρέψει την κατάρρευση του ισλανδικού τραπεζικού συστήματος. Ουσιαστικά επρόκειτο για μια (θεμιτή κατά το ισλανδικό νομικό πλαίσιο) ποινικοποίηση της πολιτικής ευθύνης και όχι για κλοπή δημόσιου χρήματος ή κάποια άλλη καραμπινάτη παρανομία από αυτές που συχνά αποδίδονται σε κάποιους από τους ασκήσαντες εξουσία Έλληνες πολιτικούς.
Η εισαγγελέας του ειδικού δικαστηρίου Σίγκριδουρ Φρίντγιονσντόττιρ πρότεινε να επιβληθεί στον Χώρτε διετής φυλάκιση. Το δικαστήριο δεν την ακολούθησε. Γιατί; Εκτός των άλλων διότι φάνηκε ότι η παραπομπή του Χώρτε ήταν αποτέλεσμα και πολιτικών παιχνιδιών: η σοσιαλιστικής πλειοψηφίας ισλανδική βουλή αποφάσισε την παραπομπή μόνον του κεντρώου πρωθυπουργού και όχι των σοσιαλιστών αρμόδιων υπουργών του. Υπό αυτές τις συνθήκες η φυλάκιση του Χώρτε για λόγους καθαρά πολιτικής ευθύνης φάνταζε άδικη, κατά μείζονα λόγο όταν πρόκειται για έναν άνθρωπο που εδώ και 3 χρόνια πάσχει από καρκίνο του οισοφάγου. Με άλλα λόγια, τυχόν ποινή θα αντέβαινε στο κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Ποιό είναι το συμπέρασμά μου; Ότι την Ελλάδα και την Ισλανδία την χωρίζουν τόσες πολλές διαφορές σε επίπεδο αντικειμενικών συνθηκών, ειδικών αιτίων της κρίσης και νοοτροπίας που οι όποιες συγκυριακές ομοιότητες ΔΕΝ επιτρέπουν την εξαγωγή συμπερασμάτων. Μπορώ, όμως, να προσθέσω ότι ζηλεύω τους Ισλανδούς διότι η λειτουργία των θεσμών τους αποδεικνύεται πολύ ουσιαστικότερη από ό,τι συμβαίνει στα μέρη μας.
Για περισσότερα, στη Φιγκαρό και στη Μοντ.
[Δημοσιεύθηκε στο Facebook, στις 23 Απριλίου 2012]
Ρογήρος, επί παντός επιστητού 