Μας έλεγαν και συνεχίζουν να μας λένε ότι «ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας«. Μάλιστα! Για αυτό, φαίνεται, η Ιταλία, που δεν έχει καθόλου μνημεία, ανέπτυξε βιομηχανία. 😉 [η άλλη ανάγνωση είναι ότι σε μια χώρα που δεν παράγει ούτε συνδετήρες από κάπου έπρεπε να πιαστούμε]. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, ο αφελής, ποια θα ήταν τα αποτελέσματα για τον ελληνικό τουρισμό:
– αν η Ελλάδα ακολουθούσε με συνέπεια κι επιμονή μια πολιτική προχωρημένης οικολογικής ευαισθησίας σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος και «πουλούσε» την εικόνα αυτή στο εξωτερικό (δεν βλέπω πού θα ήταν το κακό).
– αν αποφάσιζε επιτέλους να δώσει απόλυτη προτεραιότητα στα αρχαιολογικά και λοιπά ιστορικά μνημεία της. Αν ας πούμε η Θεσσαλoνίκη αναδείκνυε τα ρωμαϊκά και βυζαντινά μνημεία της, αντί να τα έχει αφήσει θαμμένα ανάμεσα σε αισθητικά πανάθλιες πολυκατοικίες των δεκαετιών του 1950 και του 1960. Ή αν, τώρα, έδινε στους επισκέπτες της την ευκαιρία να περπατήσουν σε έναν αληθινό δρόμο της Ύστερης Αρχαιότητας.
Ναι ξέρω, οι συνέπειες θα ήταν οικονομικά ολέθριες…
Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων και προοπτικής. Έτσι αποτιμάται και το όποιο κόστος. Αλλά στη χώρα της αντιπαροχής και της αρπαχτής για μνημεία θα μιλάμε τώρα;
Ρογήρος, επί παντός επιστητού 
Μετρό μπορούμε να φτιάξουμε, αλλού, πιο πέρα, οπουδήποτε.
Αρχαιότητες δε μπορούμε.
Οικτίρουμε τις γιαγιάδες μας που έδιναν τα παλαιικά σκεύη τους στους γύφτους για την ευκολία μιας πλαστικής λεκάνης. Εμείς τι ετοιμαζόμαστε να κάνουμε στη Θεσσαλονίκη;
Θα καταστρέψουμε τη βυζαντινή καρδιά της πόλης για αποκτήσουμε σταθμό με κυλιόμενες σκάλες.
Ή μάλλον σωστότερα, για να μη ζημιωθεί η εταιρεία του μετρό μερικές χιλιάδες ευρώ. Η οποία εταιρεία, αν θυμάμαι καλά, έχει δεσμευτεί με συμβόλαιο για τη διατήρηση όσων αρχαίων θα ανευρίσκονταν.
Να πάει πιο πέρα ο σταθμός ή να μη γίνει. Ας γίνει η συγκοινωνία με τους υπόλοιπους. Η βυζαντινή αγορά της πόλης είναι πιο σημαντική.
Αφήνω που, αν αναδειχτεί σωστά, μπορεί να γίνει κόσμημα της πόλης, οικιστική ανάσα μέσα στη μεγαλούπολη και πακτωλός χρημάτων για όλους.
Για φανταστείτε ένα αρχαιολογικό πάρκο στη Βενιζέλου με ένα υπερσύγχρονο μουσείο για την καθημερινή ζωή των Βυζαντινών.
Για κάντε άλλο ένα άλμα και φανταστείτε το να επεκτείνεται σιγά-σιγά, για τα επόμενα εκατό χρόνια, ενσωματώνοντας τα τετράγωνα από τα κτίρια που θα παλιώνουν ένα-ένα, ώσπου να φτάσει από την παραλία ως τον Άγιο Δημήτριο, προσφέροντας έναν πνεύμονα για την πόλη και μια εικόνα της διαχρονική στους επισκέπτες;
Υπάρχει κανείς ιθύνων με όραμα, τόλμη και φαντασία;
Καλώς ορίσατε ως σχολιαστής στο ιστολόγιο! Συμφωνούμε απολύτως ως προς την εκτίμηση της κατάστασης. Κι εγώ αναρωτιέμαι πώς θα ήταν η Θεσσαλονίκη αν μπορούσε να προσφέρει τέτοια αρχαιολογικά αξιοθέατα στον επισκέπτη της. Αλλά φυσικά οι απόψεις μας θα απορριφθούν από διάφορους ιθύνοντες ως εξωπραγματικές και μη λαμβάνουσες υπόψη το κόστος για το ένα ή το άλλο. Δυστυχώς… Τόσα ξέρουν, όμως…